Hanoi

Tot ziens Hanoi, goedemorgen Halong Bay ook wel bekend als Bay Chai. We schrijven dit verslag in onze trip van Hanoi naar Bay Chai waar we twee dagen aan boord van een “cruisebootje” zullen gaan verblijven.
Maar voordat we daar zijn, even een update van de laatste daagjes Hanoi.

Eerst zullen we nog even vertellen hoe het met het restaurant is afgelopen. Omdat we toch wel een klein beetje naar gevoel aan de avond hadden overgehouden, zijn we na afloop toch nog even gaan zoeken wat hier de reden van was geweest. Blijkbaar mogen restaurants en bars in Hanoi na 12-en niet meer open zijn. Doe je dit wel, dan bestaat de kans dat de politie je inboedel meeneemt en dat je dit tegen betaling van een geldboete de volgende dag weer op mag halen. Dit gebeurde dus ook bij het restaurantje waar wij zaten. De volgende dag zijn we nog even teruggegaan en gehoord dat alles weer goed was en dat ze hun spullen weer terug hadden. Omdat we de avond daarvoor zonder te betalen waren weggelopen, hebben we toch nog maar even onze biertjes betaald.

Omdat we het nare gevoel nog niet helemaal kwijt waren, zijn we de volgende dag enigszins sceptisch op pad gegaan. Gelukkig was dit al vrij snel weg, want Hanoi is echt een leuke stad voor zover dit hebben kunnen ontdekken.

Eerst zijn we naar het Hoan Kiem meer gegaan wat net buiten het oude gedeelte van Hanoi ligt. Hier ligt de Jadebergtempel (Den Ngoc Son) dat je kan bereiken via de brug van de Opkomende Zon. Hier hebben we ons gedragen als Japanners, wat leuke schattige plaatjes heeft opgeleverd. :-)

Vervolgens langs het meer naar het gebouw van de Opera. Hier lopen volop Vietnamese studenten die het machtig interessant vinden om met een blanke man met een peristaltisch atletisch lichaam op de foto te gaan. Dus zoals bij eerdere reizen van Sjoerd, worden er weer heel veel foto’s gemaakt.

Eenmaal bij het gebouw van de Opera bleek dat de ‘Partij’ grammy awards van Hanoi aan de gang waren, of in ieder geval leek het daar op. Veel mensen helemaal opgedirkt en hoogwaardigheidsbekleders van de Partij, met de welbekende stars en stripes. Mochten wij natuurlijk eigenlijk niet tussen staan, maar goed, Sjoerd, heeft zich kostelijk vermaakt tussen al het volk, want elke keer als er foto’s werden gemaakt, ging hij er achter staan. Houd het nieuws dus goed in de gaten, want het zou zomaar kunnen zijn dat je een bekende ziet. Ondanks dat we het gebouw eigenlijk niet in mochten, zijn we toch naar binnengegaan. Leuk en mooi Operagebouw, waar we toch, heel raar maar waar, werden ontdekt en vriendelijk werden verzocht naar buiten te gaan. Uiteraard niet zonder iets te hebben gedronken..

Na het bling bling van de grammy awards, wilden we toch iets anders. Even iets meer literatuur. Ook hier hebben ze hier daar iets voor, namelijk de Tempel van de Literatuur. Omdat het best een stukje lopen was, zijn we onderweg eerst even neergestreken voor onze dagelijkse portie noedelsoep. Hier betaal je ongeveer iets meer dan een euro voor.

Onderweg zijn we nog een shopping mall in gegaan. Jemig het contrast tussen arm en rijk wordt hier heel inzichtelijk. Waar we net voor een euro hebben gegeten, staan de Louis Vuitton tasjes voor een godsvermogen in de etalage voor de nouveau riche van Vietnam.

Eenmaal bij de Tempel (Van Mieu) aangekomen, bleek het toch wel een bezienswaardigheid van formaat te zijn. Ondanks de leeftijd van het complex, is alles goed bewaard / gerestaureerd gebleven. Ook hier zijn niet alleen foto’s van de tempel gemaakt, maar was Sjoerd weer een gewild fotomodel.

Om ook iets mee te krijgen van de Socialistische Republiek Vietnam, want Vietnam is natuurlijk nog steeds in de basis communistisch, zijn we naar het Ba Dinhplein (Quang Truong Ba Dinh) gegaan. Hier bevinden zich ook het Ho Chi Minhmasoleum (Lang Chu Tich Ho Chi Minh) en de Nieuwe Nationale Vergadering (Hoi Truong Ba Dinh) of wel het Binnenhof van Vietnam. Dit is een hele rare plek, als je je realiseert dat het plein niet meer is dan een brede weg waarover tijdens de Onafhankelijkheidsdag dikke parades worden gehouden. Tevens is dit het best bewaakte plein, omdat op elke lantaarnpaal zo’n beetje een camera hangt. Hier staan ook een aantal lijnen op de weg waar je niet over heen mag, anders komt er gelijk een politieagent met een fluit vertellen dat je er toch echt niet mag lopen. Beetje raar.

Naast machtsvertoon, kun je ook naar het presidentieel paleis en plek waar Ho Chi Minh heeft geleefd en gewerkt. Om toch de positieve vibe vast te blijven houden, zijn we hier naar toe gegaan. Dit was echt super mooi en deed ons het vorige snel weer vergeten. Als je de geschiedenis van Vietnam "vergeet” dan is het echt een super relaxt volk, met heel veel mooie dingen om te ontdekken. Maar goed, het hoort bij het land, dus we absorberen ook de andere “duistere” kant van het land.

Omdat we enigszins verzadigd waren van een hele dag indrukken op doen, zijn we teruggelopen naar het oude gedeelte (Ba Muoi Sau Pho Phuong). Hier hebben we een piepkleintje gedronken om alles te laten bezinken.

Na een kleine fresh-up zijn we weer op pad gegaan om de te kijken of we ergens konden eten en of de avonden ook gezellig konden zijn. Dit was zeker wel het geval, want na een kleine zoektocht zijn we geland bij een restaurantje waar je kon bbq-en. Stel je hier niet te veel van voor, want zijn maar een paar kleine tafeltjes met krukjes die door kinderen van groep 1 en 2 worden gebruikt om op te zitten. Hier troffen we een Australisch stel waar we de rest van de avond gezellig mee hebben zitten kletsen en borrelen, en alles voor een schamele 15 euries. Niet dat dat belangrijk is, maar onvoorstelbaar dat het kan..

Na een goeie nacht slaap, zijn we de volgende dag weer fris en fruitig opgestaan. Vandaag moesten we uit het hotel uitchecken en in ons oorspronkelijk geboekte hotel weer inchecken. Lang verhaal, maar het komt er op neer dat we op het laatst bedacht hadden dat we nog een extra nacht in Hanoi zouden blijven, waardoor we twee aparte boekingen bij hetzelfde hostel hadden gemaakt. Omdat deze keer het hostel niet overbooked was, moesten we voor 1 nachtje verkassen. Nadat we onze tassen daar hadden gedropt, zijn we het oude gedeelte gaan ontdekken.
Hier hebben we met gemak wel heel de ochtend rondgedwaald in allerlei straatjes en op marktjes. Elke straat herbergt een ander gilde. En een gilde is nog echt een gilde, want alles wordt nog handmatig gemaakt.

Ook de markten zijn een attractie op zich. HACCP kent men hier niet, maar goed, alles wordt toch gekookt of gewokt, dus eigenlijk kun je alles eten. En dat doen we dan ook maar gewoon. Verder oogt alles echt heel rommelig, maar is uiteindelijk ook weer gestructureerd. We vinden dit moeilijk uit te leggen, maar het hoort als water en vuur bij elkaar.

Na een ochtendje cultuur snuiven, zijn we naar het Hanoi Hilton (Hoa Lo gevangenis) gegaan. In dit van origine Franse gevangenis, hebben in het verleden heel veel politieke gevangenen als gevangenen van de Amerikaans/Vietnamese oorlog gezeten onder echt erbarmelijke omstandigheden. Na bij een super klein tentje te hebben gegeten, zijn we ook nog even naar de overblijfselen van de B-52 bommenwerper gelopen die als oorlogstrofee nog in Hanoi ligt. Echt een groot ding, zelfs nu dat ie in stukjes ligt.

Omdat we volgens de stappenteller nog niet genoeg hadden gelopen, zijn we vervolgens naar het Westmeer (Ho Tay) gelopen. Hier zouden we een tempel bezoeken, maar ondanks dat werd gezegd dat we ons goed hadden gekleed, mochten we niet naar binnen. Gelukkig was het aanzicht de wandeling er naartoe ook mooi. Na twee dagen wandelen door Hanoi zijn we tot de conclusie gekomen dat we dit echt een leuke, interessante stad vinden waar je echt je ogen kan uitkijken.

Eenmaal terug in het hotel zijn we nog even op ons “balkon” gaan zitten en hebben we alles even kunnen laten bezinken en onze voeten ook te ruste te kunnen leggen.

Dit was het weer even voor nu. Ik hoop dat jullie na het lezen nog niet zijn afgehaakt, maar we maken op een dag zoveel mee, dat het soms moeilijk is om dat op een leuke en goede manier te verwoorden.

Tot het volgende verslag.
Liefs,
Nic en Sjoerd