Ninh Binh en Hue

Als jullie dit lezen, dan zijn we inmiddels in Hue en hebben we de dag er op zitten. We zijn al weer ruim een week verder. De dagen vliegen echt voorbij..Ondanks dat genieten we nog steeds met volle teugen. Even een “kleine” update van onze laatste dagen.

Onze bamboehut blijkt een super leuke bungalow te zijn aan een klein watertje omgeven door Karstbergen en staat echt in de middle-of-nowhere. Als je stil bent, dan is het ook echt stil, behalve wat geluid van vogels. Het enige wat minder is, is dat het geen korte broeken en hempjes weer is. Op onze aankomstdag/avond was het nog droog, maar koud. De volgende dag zou en is het de hele dag gaan regenen. We waren al wel een klein beetje voorbereid, maar het is toch jammer.
’s Morgens werden we voor ons gevoel wakker in de Burgers Zoo, wat een geluiden. Nic heeft de telefoon gepakt en de geluidjes opgenomen. Echt super. Ondanks de regen zijn we toch op de fiets op pad gegaan. Bij ons verblijf mochten we gratis van fietsen gebruik maken. Nou ja, fietsen..De Vietnamese maat. Voor Sjoerd natuurlijk weer veel te klein, maar anders was er niet, dus zijn we er toch maar mee op pad gegaan. En uiteindelijk heeft het toch ook z’n charmes mogen we wel zeggen. Bedekt onder de poncho’s zijn we vervolgens langs de rijstvelden, die helaas al geoogst waren, het platteland overgegaan naar de voormalige koningsstad Hoa Lu. Deze ligt op een stief half uurtje fietsen van ons verblijf. Onderweg rijden door hele kleine dorpjes, waar iedereen ondanks de armoede die daar toch is, best gelukkig is. Minpuntje is dat ze buiten elk dorp wel een stortplaats hebben, wat het beeld wat we hadden, niet echt ten goede komt. De mensen zelf kun je het niet kwalijk nemen, want die weten waarschijnlijk niet beter of kunnen niet anders.

Eenmaal in Hoa Lu aangekomen, worden we gelijk besprongen om onze fietsen te “bewaken”. Dit is een gebruikelijk iets, want bij elke bezienswaardigheid heb je 1 of meerdere mensen die dit werk doen. De oude koningsstad is het bezoeken waard, maar je ziet wel dat men druk bezig is met allerlei restauratie werkzaamheden. Vervolgens zijn we naar Tam Coc gereden, waar we nog wat tempels en pagode’s wilden bezoeken. Onderweg hebben we nog even voor een appel en een ei een pho ga (noedelsoep met kip) hebben gegeten. Heerlijk zoutig, waar je zelf naar alle lust pepers in kan gooien om het pittig te maken. Omdat we er al aardig als verzopen katjes uitzagen, waren we na een bezoek aan een Pagode van de Smaragdgrot (Chua Bich Dong) wel een klein beetje klaar mee, dus zijn we terug gegaan. Aangezien we een perfecte kaart van de omgeving hadden (NOT) hebben we nog wel wat van de omgeving gezien..

’s Avonds is het niet meer gestopt met regenen, dus we zijn niet heel erg laat naar bed gegaan. Omdat het ook aardig waaide en bamboe weinig isoleert, hebben we toch maar weer onder een driedubbel dekbed geslapen. ’s Nachts hebben we nog bezoek gehad van ons huisdier, de rat. Beetje dom van ons, maar we hadden brood op tafel laten liggen, dat wel was verpakt, maar blijkbaar niet voldoende. De volgende morgen lag het niet meer op dezelfde plek waar wij het hadden gelegd, maar op de grond met een stuk uit het plastic en de helft van het brood weg. Beetje jammer, maar dat zou ons toch geen tweede keer moeten gebeuren. Helaas mochten we deze dag niet met het geluid van Burgers Zoo wakker worden, want er was 1 of andere Vietnamees die om half zeven nog met een afterparty bezig was. Jemig, heerlijke Vietnamese muziek schallend over het platteland en recht bij ons de bungalow in. Blijkbaar woont er 1 die boxen heeft, maar dan ook zo groot en veel dat ie de hele omgeving van muziek kan voorzien..Beetje jammer. Maar goed, wij hebben na deze wake-up-call ons zelf niet laten kennen en zijn nog even blijven liggen.. Het was onze laatste dag en we zouden nog een boottocht maken, maar daarna hadden we alles wel gedaan wat we hier wilden doen.

Tijdens het ontbijt zijn we aan de praat geraakt met een Nederlandse dame. Toen Sjoerd eens goed keek, herkende hij haar..Het bleek iemand uit Papendrecht te zijn waar hij op zeg maar 100 meter afstand woonde. BIZAR!! Zij kende zijn ouders en uiteindelijk Sjoerd ook. Beetje bizar, maar Papendrechters zijn natuurlijk echte wereldreizigers die je overal kan tegenkomen, dus ook in de middel of niks op het platteland in Vietnam. Na het ontbijt hebben wij weer de fiets gepakt en zijn we naar de plaats gegaan waar we de boottocht zouden gaan doen. Voor diegene die een idee willen hebben wat wij hebben gezien. Google eens op Trang An en Vietnam en je zal echt plaatjes gaan zien.. De boot, wat niet meer is dan een platte roeiboot waar je met vier mensen en een roeier in kan, brengt je uiteindelijk naar grotten die zich in de Karstbergen bevinden en waar het water door heen stroomt. Via een gangenstelsel van soms wel 250 meter kom je dan weer in een “wereld” die beeldschoon is. Daarnaast zijn in dit gebied ook diverse tempels gebouwd, die je alleen per boot kan bereiken. Uiteindelijk hebben we wel drie uur op de boot gezeten. We moeten zeggen dat onze achterkant er blij van was dat we van het houten bankje mochten.

Na de boottocht zijn we weer naar ons verblijf teruggegaan en hebben we daar even gegeten. Omdat we nog tijd “over” hadden, zijn we toch ook maar even een trap van 456 treden opgegaan om van het uitzicht te kunnen genieten. Het was een klim, zeker voor Nic die verkouden is, maar het uitzicht was meer dan de moeite waard. Wat een mooi gebied. Hadden we niet willen missen.

Toen we in ons verblijf terug kwamen, waren er kinderen uit het dorp naar het primitieve klaslokaaltje gekomen om Engels bij te leren. Hier werd Sjoerd gevraagd om een klein beetje Engelse les te verzorgen. De kinderen waren door het dolle heen. Heel leuk om te doen.

Na het avondeten hebben we onze tassen weer gepakt voor onze reis met de nachttrein naar Hue. Door het verblijf was dezelfde taxi weer geregeld. Omdat een ander Nederlands stel dezelfde trein moest hebben, zijn we gezamenlijk naar het treinstation van Ninh Binh gegaan. In de stad Ninh Binh hoef je volgens de reisboeken niet voor je plezier niet te verblijven, maar dat werd ook tijdens onze rit naar het trainstation bevestigd. Een troosteloze stad. Eenmaal op het treinstation mochten we het perron nog niet op. De deuren waren nog afgesloten. Een kleine tien minuten voor vertrek worden de deuren pas geopend en gaat iedereen keurig naar de plek waar haar of zijn wagon wordt verwacht. Wij zaten in wagon 11, 1 van de achterste wagons.

Eenmaal in de trein bleken de andere twee bedden in onze cabine al bezet te zijn door twee mensen uit Wales. De cabine zag er redelijk netjes uit. Van de conductrice kregen we een “schoon” hoeslaken voor om het matras. De bedden waren zachter dan de bedden waar we in de shack op hadden gelegen, dus dat was een meevaller. Na een klein beetje te hebben gelezen, zijn we allebei zo goed en zo kwaad als het kon in slaap gevallen. Aangezien de trein toch aardig schommelde, zijn we onderweg toch nog een paar keer wakker geworden. Voor het vertrek hadden we nog Oreo’s gekocht. Heerlijke kleine koekjes..maar dat vond de muis ook..Sjoerd ontdekte het ‘s nachts nu iets eerder, dus kon de rest van het etenswaar nog redden.

Na een aardige nacht met slaap, zijn de we de volgende ochtend (vandaag dus), precies volgens planning in Hue aangekomen. Hier stapt zo’n beetje de halve trein met toeristen uit, dus in een lange stoet over het perron zijn we het stadje binnengelopen. Aangezien ons hotel op “loopafstand” van het treinstation lag, zijn we maar aan een fijne ochtendwandeling begonnen. Na een kleine koffietussenstop en een buitje regen op ons hoofd, zijn we in het Jade hotel aangekomen. Hier werden we super netjes ontvangen. We kregen vers fruit, jus en mochten we nog ontbijten. Aangezien we eerder de behoefte aan een douche hadden, hebben we dit aanbod vriendelijk afgeslagen.

Na een verkwikkende douche zijn we vervolgens weer op pad gegaan. Ook dit keer weer met de fiets. Als je maar laat zien wat je van plan bent, dan past je mede Vietnamese weggebruiker zich hier op aan. Dus gewoon lekker oversteken wanneer je denkt dat het eigenlijk niet kan…Gelukkig heeft het hotel ook een was service, dus hebben we onze kleding afgegeven om er in ieder geval weer een schoner luchtje aan te geven. Of het ook schoner is, valt nog te betwijfelen, maar wij waren in ieder geval blij, want we liepen met onze laatste schone broekjes aan..

In Hue wilden we graag naar de Citadel. Ook weer een oud complex en een voormalige Koningsstad. Vietnam heeft er een paar gehad, maar dat komt ook omdat meerdere “mensen” leiding aan dit land heeft gegeven..En ieder had z’n voorkeur voor een bepaalde plaats. Maar de Citadel was het bezoek meer dan waard. Na de Citadel zijn we naar een oud grafcomplex (Lang Tu Duc) net buiten de stad gefietst. Hier dachten we even naar toe te fietsen. Niets was minder waar, de omgeving van Hue is nogal heuvelachtig en met twee kinderfietsen gaat dat toch wat minder makkelijk dan dat we in eerste instantie dachten. Maar we zijn er gekomen en ook dit was het bezoekje meer dan waard. Na een fijne tocht terug naar de stad hebben we onze benen en voetjes even te rustte gelegd.

De dag hier in Hue zit er al weer op. We hadden maar 1 dag gepland en zoals we het nu bekijken, lijken we hier ook goed aan hebben gedaan. Morgen gaan we twee dagen achter op de motor naar Hoi An met de mensen van Hue easyriders. Schijnbaar een super gave tocht die je het “binnenland” in brengt. Dat wordt niet alleen veel natuur zien, maar ook bezoeken we kleine dorpjes van etnische minderheden.

Tot de volgende keer. Voor nu voor jullie een fijn weekend. Wij gaan ons mandje in, want morgen worden we om 9 uur op de motor verwacht.